غزالی و اخلاق داوری
ابوحامد محمد غزالی فلاسفه مسلمان را به دلیل داشتن
سه باور، از جمله انکار علم خداوند به جزییات، تکفیر می‌کند. همچنین در برابر
منتقدانی که او را متأثر از فلاسفه یونانی می‌دانند، ادعا می‌کند آموزه‌های فلسفی
موجود در آثارش زاده تأملات شخصی خودش یا برگرفته از آثار صوفیه است. نوشته حاضر می‌کوشد
تا این دو ادعا را تحلیل کند و نشان دهد غزالی در تکفیر فلاسفه از منش و روش اخلاقی
یکسانی بهره نگرفته است و در کار خود موجه نیست. همچنین وی واقعاً وامدار میراث
فلسفی یونان است و با این انکار، درسی را که در اخلاق به دیگران داده، فراموش کرده
است. تحلیل دیدگاه این شخصیت بزرگ نشان می‌دهد که چنین مخاطراتی ممکن است دامنگیر
هر متفکری شود و باید به‌هوش بود و از آن‌ها پرهیز کرد.
سید حسن اسلامی
این مقاله با مشخصات زیر منتشر شده است:
مجموعه مقالات غزالی پژوهی، به کوشش سید هدایت
جلیلی، تهران، خانه کتاب، 1389، ص125-146.
