هیچ کس همراه نیست
- پنجشنبه, ۸ اسفند ۱۳۹۲، ۱۱:۵۷ ب.ظ
سلام
طبق حدس های روان شناسانه می توان گفت در آن موقع استاد تنها بوده و یک حس شبه عرفانی هم در بایگانی ناخودآگاه استاد وجود داشته . همین که این نوشته را دیده ، آن حس شبه عرفانی بایگانی شده ، خوش درخشیده و آن تصویر با حس استاد همنوا شده و استاد تصمیم گرفته بهر نحوی که شده چند عکس از ان تجربه شبه عرفانی داشته باشه. در واقع عکس استاد از ان نوشته، یک جور قدر دانی ایشان از نوشته بوده که به استاد لحظات خوشی را ارزانی داشته است...
کلیدواژه: ارتباط انسان با محیط
تا کنون این جمله بسیار تکراری را پشت خودروهای
سنگین که شعارهای خاصی مانند آواره بیابان، و سرگشته خیابان، و در بیابانها اگر صد
سال سرگردان شوی و... دارند، ندیده بودم. «تازگی» این شعار در «جای» آن است نه «مفهوم» آن! اشاره به اصحاب بنی هندل نیز برای بیان این تازگی بود.
حالا که بحث رفت به امام زمان ، عرض می شود واقعا ولی خدا در هر زمانی تنها بوده.حکمت 139 نهج البلاغه/فیض الاسلام / درد دل امیرمومنان با کمیل است که حضرت از دو نوع تفکر زجر می برد ؛ یکی فرمانبرداران بی بصیرت که فقط یاد گرفتند اطاعت کنند بدون ان که بصیرت داشته باشند. یکی ادم های زرنگی که زرنگی شان را در راه باطل به کار می برند یعنی تیزهوشان دغل باز.
نکته عجیب آن است که حتی خود کمیل با آن همه محرم اسرار بودن، در یکی از ماجرا ها / به گمانم زمانی که کمیل فرماندار هیت بود/توبیخ می شود که چرا در مقابل دشمن به اصطلاح کمی انفعالی عمل کردی.
حالا خدای نکند که ما جزو این دو دسته باشیم و خدا نکند که امام زمان بگوید هیچ کس همراه نیست!...