اوایل انقلاب واژههای «ارتجاع»، «مرتجع»، «ارتجاعی» و مشتقات آنها ورد زبان این و آن بود. مارکسیستها دینداران را مرتجع خطاب میکردند و دینداران روشنفکرْ متدینان سنتی را مرتجع مینامیدند. تعبیر «شیوخ مرتجع منطقه» که از دهان رسانههای رسمی نمیافتاد. خلاصه هر کی از هر کی بدش میآمد، اگر مؤدب بود و نمیخواست فحش چارپاداری به او بدهد و در عین حال میخواست خود را اهل سیاست و بخیه و این حرفها نشان بدهد، او را «مرتجع» مینامید.
- ۲ نظر
- ۱۹ دی ۹۲ ، ۲۰:۴۹